|
Breef van
Dirk,
umdat wie keen Gästebook mehr hemm, word de hier veröffentlicht.
Wehrbleck, 28. 08. 2021
Besten Dank för de Inladung to de Vesammlung
am 10. Sept.
Dateert
am 29. 07. 21
Offstempelt
am 26. 08.
Ankamen bi mi am 28. O8.
Hett denn doch noch heel gau gahn.
Siet Jahr un Dag mugg ick mi mit
Jo mal bemöten. Is mi woll neet günnt. Eenmal lagg ick in´d
Sykhus – denn kwamm de CORONA
Un mook mi een Sträk dör de Räken. Nu har ick de 12. Sept. to en
Binannerkamen unnert Klocktoorn plaant, wat neet annamen wuur .
Nu disse Inladung to de Jahreshauptversammeln , mit
Ausklang. --- Kominikation -- is Alls !
De heele Grillere har ick gern betahlt !!
Moy Bedankt; för mi is dat Lengen na N – W
stürben.
De Versammlung een gooden Verloop, denn maakt de
Arbeit Spaaß.
Dirk . ( Upstahn in´d
Sielhuus als dad Dörp (Siedlung) 3 Wäk old weer, )
|
|
Vörschlag
van Dirk Ommen als Mitglied van't Dörpvereen
Uns Dörp hett bold Burtsdag.
Geiht in dat achtuntachentigst Jahr.
8, hochkannt oder liggend, symboliseert "unendlich" off "Ewigkeit".
De Komunen hemmen bloß Nullgeburts, oder 25,/
75-Jubiläen in hör Butget.
Denn mutt`n wi (ick ok) bitt 100 wachten.
Leewer weer mi, wi fiern nu all een bietje
"Ewigkeit"!
Uns Dörpvereen sünd de Hannen im Moment bunden; Man
ick much woll
alle Neuwesteelgeborene to een Koppke
Tee an' 12. 09.2021 unner bzw. bi uns
Schkool-Klock innlaaden. De steiht immer noch up dat
Grundstück Königsweg 22. (Oll Schkool).
Ik heb mit de Egner Ulli Becker proot un de stellt uns ok een Sitzplatz to
Verfügung.
Am 12. Sept. 34 sünd Hertha un ick bi de
Grundsteinlegung van uns
Volksschkool van een Suppendend ut Auerk döfft
worden.
|
|
Eine Geschichte aus Neu-Westeel oft im Familienkreis erzählt und
nun aufgeschrieben,
von Thea Hommel geb.Bohlen.
Dit is een wohrn Geschicht,de pessert is in Neu-Westeel (Leybucht) un de
ick nu verteln will.
Sömmerjohr 1943.
Mien Ollen Bonno Bohlen un sien Fro harn dorn so’n lütjen Landwirtschaft.
Dor mussen mien Süster Anni (Anette) un ick not Land un Grönarten schköffeln.
Völ Lüst harn wie je neet, dat Waer wehr so moi un so häem wie mäer
Ruhepausen mokt
ass Arbeit.Wie kunnen van Stadt Nörn de Sirenen hörn, ass Fliegeralarm kwem.
Ass wie noch so an overlägen wern wat wie moken suln, fung de Flack, de bie
uns stationärt wehr, all an to ballern.
Up enmol flog dorn Tiefflieger over uns wech. Anni un ick wuln noch erst
winken
Ober do hörn wie all dat Bordmaschkinengewehr knattern.
Ick har dat Geföhl, as wenn uns noch Kugels um Ohren flogen.
Wie beid häm sehn, dat wie int Metjeschlot kwemen, ober Anni is woll hel
verdattert overt
Acker lopen un in de nächste Schlot rin.
Wo lang wie dor lägen häm wet ick nee, ober ass ick hel vörsichtig overt
Schlotskant lurte,
seg ick Anni hör Kopp ok an’t Schlotskant.
Wie läben noch häm wie beid ropen, häm uns Schköffels gräpen un denn so fix
wie kunnen
up Hus an.
So ist dat pessert un nie vergäten.
Och so, wie beid läben immer noch, een in Dortmund un een in Nörn.
|
|
Schwartangeln
-- ET --
Meest reizt een datt, watt verbaden is, heel besünners.
So mennig Stünn hemm wi fröher in uns Sömmerferien mit Angeln verbrocht. Datt
ideale Revier vör uns Kinner was achtern bi Opa Eilert an´t Nörder Deep,
tägenawer van de Vögelinsel, wor een lüttje Wäldchen wehr.
Dor haarn wi moi Schguul tägen Sünn un Wind un man kunn de Vögels un de heele
Natur good beobachten.
Een grooten Emmer muss mit, um de Fang to langer nun to transporteern. De
Grött van de Emmer weer aber in Hinblick up uns dürftig Beute ziemlich awerdimensioneert..
Meestens haarn wi Rotfedern ant Haak, man de flogen glieks wehr torüch int
Water, weil de vull fien Gräten satten. Lewer haarn wie en dicken Aal, watt
aber eher selten passeer.
Natürlich beseeten wi aber weder een Angelschgien noch een Erlaubnisschgien
vant Entwässerungsverband. Immer, wenn een Boot awert Deep anglieden kehm,
nehmen wi mit all Mann Reisaus un kropen in de lange Reiten, weil wie Angst
haarn, datt se van´t Fischereiupsicht uns bi de Büx kregen.
Aber dorin mutt woll de besünner Reiz legen hemm. In´t nächste Winter hemm
mien Bröer Johann un ick denn de Angelprüfung offleggt, un ook Mitglied in´t
Bezirksfischereiverband sünd wi worn un haarn een Erlaubnisschgien.
Aber als wi datt all komplett vörnanner haarn, hebb ick noit mehr an´t Deep
säten to Angeln.
De Spannung un de Nervenkitzel fehlen eenfach un so hebb ick de Fischen
tofrää laaten!
Man wenn ick de lüttje Kinner mit Emmer un Angel in´ t Hand seech, denn mutt
ick torüch denken an mien moije Tied als "Schwartangler an´t Nörder Deep.
|
|
Neewesteeler
Dööpschgahl
-- ET --
Moi, datt datt vandaag de Neewesteeler Dörpvereen gift, um de Historie van
de " junge Dörp ant Noordsee " hoch holt.´
Se bewohren oll Brookdohm un Reef up, dormit uns Kinner un Enkels, soweit
vorhanden, sück iregendwenner mohl bekieken können, wo datt fröher wehr. Hör
egen Wuddels.
Unner annern is dor de oll sülwern Dööpschgaal , de mennig Johr verschgütt
gahn was, bevör he dör een Tofall wehr an´t Lücht kamen is.
Nu to de Geschicht:
Mien Opa un Genannt , Eilert Sassen, de awer vööle Johren Börchmester van
Nee-Westeel west is, haar in sein Stall een olln Schgapp stahn. De was heel
vullpackt mit olle Reef. Hammers, Knieptang, Saagen, un een heelen Bült
lüttje Dösen, mit Schruben, Spiekers,un watt datt Klüterhart begehrt. Baben
links int Eck een inbaut holten lüttje Schguuvlah, wor egentlich nix
besünners to finden was.
Immer kunn man ut de Schgapp watt ruthaalen, wenn´t watt to repareern gaft.
Opa Eilert wehr all een Poor Johr dod, un mien Oll n´, Theo un Annchen
Taddigs haarn "Königsweg 20" als Ollndeel awernahmen.
Vader was Ponyzüchter ut Passion worn un jede mörgen mussen de Peer nah buten
in ´t Appeltuhn, watt mennig mahl een Gedrängel int Gang geef, wor de olle
Schgapp stunn.
Vörjohrsdaag, so tägen Ostern was de Schgapp so dermaaßen van de Peer
demoleert., datt mien Vader mit sein Enkel Dirk de olle Schgapp mit Samt de
Osterfüür int Jenseits befördern wull.
Dormit man de Schgapp aber dragen kumm, muss he utnanner! Dirk schmeet hum
awer Kopp un datt historische Möbelstück full als Brott utnanner. Als de
erste Planken biet Siet rühmt wehrn, laag dor tomohl een Stück Oelpapier, de
achter de lüttje Schguuflah awer Johrteinte verstoppt was.
Opa haar de Inhalt vöör de "Entnazifizierung" bewohrt!
. Als he datt Stück utpackt haar, was dor een anloopen sülver Schgaal drin.
Dor kunn he nix mit anfangen un leep dor mit nah Oma Antje. Mit een Putzdook
good poleert geef de Schgaal sein Geheimnis Pries : Graveert Hakenkrützen
kehmen to Vörschgien un een Inschrift:, de ick nee so wehrgäben kann. Datt
wehr de olle Nee-Westeeler Dööpschgahl, de to de Inweihung van datt Dörp als
Geschenk awergäben worn was!
So mennig oller Nee-Westeeler is mit Water ut disse Schgaal döpt worn.
Un Dank Dirk, de bit vandaag noch nix wechschmieten kann, is disse
Dööpschgaal noch dor.
|
|
Lüttje
Döntjes
van Dirk (um 1940)
- Leewer een Gooden, un denn een mehr (Oma Miena)
- Fahrradkontroll.
Mängel: Klingel, Schutzbleche, Kettenschutz, Vor- und Rücklicht, u.a.m.
seggt Oma Miena: Herr Schendarm, skriev ok noch 'n neije Kett up, de is ok
off.
- Mehl in't Paan, bruzeln laten - un dor Beer bi drinken. (Jürn)
- Beobachtung van't Siel ut:
Reemko hett sien Reusen lös makt un word van't Gendarm anhollen, denn gahn't
Beide wär wieder.
Wir fragen Reemko:
Watt wull he?
Remko:
He sä: Herr Janssen, wo wollen Sie mit die Fische hin?
Ik sä: Die will ich mich braden.
He sä: Herr Janssen, das sind Ihre Fische aber nicht!
Do heb ik seggt: Ihre auch nicht.
|
|
|
Lüttje
Gerda un dat Oberlicht (obere
Fensterklappe)
van Gerda (1957)
Nu gung lüttje Gerda all 'n paar Wäk na't Skool un dat geful hör heel
good.
Ok wenn de Plumboom keen Plumen mehr hergeben de (siehe: Lüttje Gerda's erste
Skooldag) gung se doch gern hen. Blot dat Stillsitten und neet Proten dürn -
dat ful hör bannig stur.
Um de folgende Begebenheit to verstahn mut man nu weten, dat de Neuwesteeler
Skool blot een eenzigen Klassenruum har. Dar stunn vöran Mester sien Pult,
denn kweemen een Rieg lüttje Banken vör de "Erstklässler" (de
Lüttjen) un anschließend wurn de Dischen un Banken all wat groter bit achtern
in't Klaas de ollerde Kinner (de Groten) hör Platz harn.
Eenes Dags - nat grod Paus - kreg lüttje Gerda de Updrag van't Mester, de
Oberlichter dicht to maken.
Oh, dat wer moi, dar kunn se sük een heel Sät wat bi vermaken darmit se net
gliek wär sitten muss.
Un trotzdem: as se sück hensetten de weer dat achterste Fenster immer noch
open. Up de Henwies van't Mester: "Gerda, Du hast das letzte Oberlicht
vergessen." kwem denn promt de Antwort: "Vegäten? Nä - de mut open
blieben. Falls de Groten mal een Rieten laten!(Pupsen)"
|
|
De erst Gast
van Regina (1984)
Moin tosommen,
nu will ik jo mol van uns erste Gast vertellen.
Weeken vör de Eröffnung van´t Kneip ( dat was 1984) han mien Ollen düchtich Drog
mit de Umtreckeree und De Gaststuuv muss ok noch inricht worden.
Mien Süsste un ik wassen ja noch Kinne un meestens wassen wi bi mien Taant.
Dor wassen wi ken groot Hülp.
Jedenfalls wass Vader mit sien lüttche grön Auto ant Umfohren, ass he up de
Woldewech murken hett dat he wat vergeten hett. Wat mokt he? Vesöcht up en
Dammstee umtodreihn, dat wi dat beste Matschweer hahn, dor hett he secker
nich an docht. Promt satt he natürlich fast un kunn net mehr henn un her
kommen.
Wat loter quam en heel netten Mann anfohren un keek sück de Geschichte erst
mol an. He het dat denn ok schafft mien Voder to de Schlammlock to trecken
und de beid fungen an bitchen to vertellen. Dor stell sück rut dat de Mann ut
Neuwesteel kummt aber nu wor anners wohnt. Voder hett de patente Mann glieks
to en Beer inloden in sien Kneip, de bold open mokt word.
Poor Tage vergungen un de Mann stunn int Kneip. Mien Voder un Moder hant ja
noch immer Drog mit de Inrühmeree und de letzte Vorbereitungen, und mien
Voder sach hum un wuss henich so richtich wat he sergen sull. Dor quamt ok
all ut sien Muul: "och her mien Jung, de Transparent iss ja noch henich
an! Aber ik frei mi dat du kommen büst und de Zapfhahn, de löppt al siet
güstern."
De beid hemm denn ok erst mol gemütlich en of wat mehr Beer drunken und so
hett Voder de erste Neuwesteeler kennenleert. (de Mann iss bit toletzt en
Beerkunde bleeben)
Ein Dach loter wass dat Lücht van de Transparent denn offiziell an und dat
Kneipenleben kunn anfangen.
Und weeten ji wat? De goode Mann hett heel völ Süsters und Bröörs, ehn dorvan
is vandoch mien Kerl!
|
|
De Grönkohl
van Regina (199?)
Moin mitnanne,
dat mit uns Kneip is nu ja all wat lange her, aber weten do ik doch noch en
poor Geschichten. Dor faalt mi to disse Johrestied natürlich de Koohleten in.
Ik satt güsten heel andächtig för mien Adventsgesteck un dürs de dart Keers
anzünden un do furl mi de Sache mit de Lü in, de mit Bus bi uns quammen.
Dat was nämlich so:
Tegen 13.00h wassen se mit de groode Bus bi uns un wullen erst mol Kloot
schketen. Mien Vader hett de Lü mit de Grundausstattung versörgt: se kregen
Klooden, denn de oll Stocken mit de man de lüttche Kugels wer ut Schloot
söcken kann, denn noch en Schkild wor drupp steit "VORSICHT BOßELN"
(Meestens krech Voder wenn he Glück ha de Stocken un de en of anne Kloot wer.
De Schkild is host imme vergetten worn.)
Nu gung dat los. De Lü mit de Bollerwagen wassen imme am beliebtesten,
jedenfalls hullen sück dor de mesten up.
Tegen 17.00h wullten se sück denn in uns Kneip infinden und lecke Grönkohl
eten. Se wassen ok pünktlich door, will ik ok noch nich mekkern, und se
wassen heel good drupp, door will ik ok noch nichts van sagen, aber ass de
Bollerwagen int Kneip quam, dor hebb ik woll noch nich mekkert, aber do hebb
ik echt staunt. De hahn de hele Schnapseree upsopen. Door was nichts mehr
drinn.
De klassische Rollenverteilung leep bi uns ja recht good. So stunn mien Voder
achter sein Tresen, mien Moder stunn in hörs Köken und ik leeb as de geölte
Blitz, man sullt ja net glöben aber de Lü haan imme noch Dörst as wenn se net
to de Wüste ut loopen wassen. Dat wass aber host imme so, dat will ik hier
man eben so am Rande erwähnen!
Ass denn aal wer hörs Schnapseree wer haan kunn dat lecke Gröhnkohl denn ja
updischt worn. Ik kann jo sergen, so flink as de Kummen mit de Kohl,
Greevels, Wussten, Speck und Kasseler van mi hennbrocht wern, so flink waasen
se ok wer löss. Mien Moder quam all düchtig in Schweet un seh an mi:
"Kind, door löppt löv ik wat nich richtig. So vööl kann man nich eten.
Ik heb di all de Kohleree van de anne Gruppe de vanobend noch kummt mit
gäben. Door musst du nu eben nach kieken." Nu wass dat ja so bi uns. De
Lü sullten imme Satt to eten kriegen un de Kummen sullten ok no dat Eten vull
wer int Köken. So wull mien Moder dat imme. Und nu? Und nu schkurl se mit mi,
ik sall kieken wat door nich richtig iss. Ass wenn ik net all genuch to doon
hah. Tüschendör hahn se ok ja all wer Dörst un ik bünn wer loopen mit mien
Tablett de mien Voder torecht mokt hett.
Tegen 21.00h quam de Bus um de Lü wer oftoholen. Und nu paast up. So ass dat
ja meestens bi duun Lü iss, dat dürs nu ja wat lange bit ok de letzte int Bus
satt. Dor quam de Busfohrer int Kneip to schkellen. "Wat is dat denn nu
för en Schweinerei in mien Bus. Dor löppt mi de Fett to de Sonnenklappen
entegen. Wat iss hier denn los?"
Door hemm de sück doch tatsächlich dat heele Eten in Püten kippt und so int
Bus lecht. Richtig nöchtern wass nu ja keen en mehr, weil anners han se doch
de Bollerwagen vull packen kunnt. So ha ik dat jedenfalls mokt. Aber de stunn
immer noch bi uns int Kneip. Mien Moder ha keen Tied sück uptoregen, se wass
ja siet Stünden all ant Kohl koken för de nächste Gruppe de ok noch bi uns
was. Un dat will ik jo sergen, good dat se ken Tied ha. De wass secker in de
Bus stegen un ik will nich weten wat denn los west wer.....................
Jedenfalls hahn wi wer düchtig to lachen
Leckerst un berst.
|
|
|
De
goode Maiboom
van Regina (1985)
So as ik dat noch wet was dat löv ik 1985.
So as dat ja jede Joor mokt word hem wi in uns Neuwesteeler Kneip en Maiboom upsterlt.
De Frolü hem de Servietten to Blömen bastelt un de Mannlü mussen de Gröntüch
um de Boom to binden. Mestens wassen dat imme de sülwigen de sück de hele Müh
dormit mokt hem. Aber düchtig Spoß het löv ik woll imme mokt.
Nachmiddags het hel Neuwesteel un Leybucht sück bit Kneip truffen um de
Kinnebagage up en poor Treckeranhängers to verdelen um mit hör dör de Dörpen
to foorn.
En poor Stünden loter wassens al wer dor un denn gung dat richtig los. De
Boom quam nu int Grund. Vördem muss in dat Lockche en Buttel Corvit,
allerdings heb ik nie verston kunnt wat dat to bedühn het. De han secke Angst
dat int nächste Joor ken Corvit mehr gaff. Bloot wi stun doch lieg fört
Kneip, sull de denn irgendwenne ken Schnaps mehr hem???
As de feine geschmückte Boom int Ehr satt gungen de lütche Schkoolkinne um de
Boom ston un hem Frühlingslieder sungen un anschließend hems noch düchtig
danzt. Dat quam imme hel good an, besünners bi de stolten Moders un Voders.
As dat denn al klor was gung dat binnen wiede. De Kinne kregen Pommes, Cola
un wat to schlickern, de groten gung dat henich flink genuch dat se ant Kran
puamen. Dormit mehn ik natürlich net de Waterkranche.
De Kinne wassen all lang in hörs Betten, dor hem wi wer mol richtig fierd. Ik
löv, dor wassen ok imme de sülwiegen. Jedenfalls, was ok al wat later, do han
welken fan uns wer mol son gooden Idee. Kenn ji secke ok woll, de Brauch dat
man en Maiboom van well anners klaut und de denn mit na de Kneip nimmt?
Uns Jungs jedenfalls sünd up Pad wesst. Ik löv dat was erst un letztmol dat
se so wat mokt hem. Well dor überhaupt noch forn dürs wet ik ok nich mehr, se
sünd jedenfalls in Greetsiel west un hem dor woll de Boom kreegen (dat is so:
man mut, solang de Boom nich bewacht is, 3 Spaastecken an't Boom doon un de
Boom is verloren. Man kann hum denn irgendwenne für lecke Beer weer inlösen.)
Siegessicher wulln se dat Prachtstück nu ja mitnehmen aber dat het nich
klappt. De Greetsieler Jungs hem doch tatsächlich upmuckt. Un wat menen ji
woll, en von uns Kerls krech doch glatt wat up de Fretluk. (as ik disse
Artikel schreben heb sat he tegen mi un het secht dat ik net vertellen dür
well dat wer! He brukt sück vandoch door nich mehr för schkomen, oder?)
Se sünd ohn de Boom wer kommem un nu han wi wer al düchtig to lachen.
Leckerst un Berst.......
|
|
Lüttje Gerda's erst Skooldag
van Gerda (1957)
De erste Schooldag fung all mal good an. As jeder sien Platz in de groode
Klaas innahmen har, all 8 Jahrgänge weern in een Ruum, do mussen de groot Jungs
up Böön to Plumenschütteln. Ja - up Bönn van de Neuwesteeler School stunn een
Plumboom.
Lüttje Gerda un hör Kullantjes kunnen genau hörn, wo de Boom schküddelt wur
un de Plumen up Bönn pultern deen. Un kört darup kwemen de Jungs mit ´n Kuum
vull Plumen in't Klaas un verdeelden de unner de "Lüttjen". Dat de
Plumen updrögt weern het keen een wieder stört oder over nahdacht - se
schmoken eenfach blot lecker. So gunn dat ´n paar Dag lang, bit de
"Plumboom" keen Plumen mehr har.
Ja - de oll Mester wuss all, wo he de Kinner de Anfang versöten kunn.
|
|
|
|
Ut mien Kinnertied 4 (Emmi)
van Eta (1948)
Ja, mien Schkop Emmi, dat weer son'n "Emmi"!
In't Föhrjahr broch mien Papa van't Mondagsmarkt ´n lüttjen Laam mit. Och,
wat weer dat een moi Deer, wat har dat een moi week Krullerfell, ik muss dat
immer weer stroken un ruken. Ik har dat lüttje Deer up mien Arm un schläp de
overall mit hen. Emmi sull mien Schkop heten.
Abends weer'd Geblaar grot. Emmi muss in't Huck un ik in't Bed. Anner Dach
broch ik mien lüttje Dischk un Stohl na Buten, denn wurn Hunblöm plückt un up
de Dischk lercht. De much se am leevsten. Vegnögt satt ik denn darbi in mien
Stohl un bekek wo Emmi an't kauen weer.
Emmi much mie nett so gern lieden as ik hör. Wor ik ok hengung, Emmi tippel
achter mie an. Wenn mien Fründin bi mie weer, un wie mit uns Puppen spölten ,
weer Emmi dar immer mit manken. Se weer nett so leev as man wat.
Mit de Tied stell sück denn ok rut, dat mien Emmi een Buck was!
Mien groot Brör har Emmi dat Stöten bibrocht. He bruks bloss sien Hand
hochholln, denn renn Emmi ok all up hum dal un wull hum stöten. Emmi het elk
un een stött, bloss mie net. Wenn mien Fründin bi mi komen wull, reeep se
vant Strot her: Eta, hest du Emmi upspärt?" Erst wenn Emmi in sien Huck
weer, quem se bi mi.
As dat up Wiehnachten to gung, weer mien lüttje Schkoplaam 'n moin groten
Schkopbuck worn. Off un to leet ik Emmi up Dössdeel lopen, weil Emmi dat doch
so `n Spaß moken de.
De groot Kinner in't Schkool harn to hör Wiehnachtsfier in't
"Störtebecker" een Theaterstück inübt. Nun weer dat an't Ollern,
wat to de Fier bitodrogen. Mien Mama wull dorto Zirupkookjes backen.
Vörmiddags har see de Deeg anröhrt, namiddags heet se de Kookjes backt. Oh,
wat weer'n de lecker. Een heel groten Emaillekuum weer hopvull worden. Nu
wull se noch ehm gau weeten, wovöl Pund dat woll weer. Wägen kunn se de
Kookjes bloss up uns Dezimalwaag up Koornböhn. Darto muss Mama dör't
Kohstall, dör't Peerstall un over't schkummerdüster Dössdeel. Se weer anto
bi't Böhntrapp, do krech se een Stött in hör Achtereen, dat de Zirupkookjes
in een hogen Bogen in't Gulf flogen.
Wat dorna pesseert is, weet ik net mär, man ik heb mien Emmi noit wär sehn!
|
|
Lüttje
Gerda kummt in't School
van Gerda (1957)
Lüttje Gerda muss na't
School.
Nu muss de ´n Ranzel för her her. Bargeld weer knapp, ´n nijen Ranzel
set dar net in.
In Huus weer noch ´n moin Ranzel ut Läär. Man de har ´n langen Klapp, bit
heel na unnern, dat weer blot wat för Jungs. Wichterranzels harn man een
halben Klapp. Wat nu?
Vader schnee de Klapp körthannig boben of, halbeer hum un neihde hum fein
sauber wär an.
Lüttje Gerda gung mit hör Ranzel up Nack los.
In't Schkool wur se ok promt up her moi Ranzel anproot un stolt verkünde se:
"De het mien Papa sülvst tosammenklüttert.!" - De Satz het hör de
heel Schooltied lang verfolgt.
|
|
|
|
Ut mien Kinnertied 3 (De Appelfräterboom)
van Eta (1951)
De Appelfräterboom stunn an't Könichswech un wer en Pyramidenpappel de wat
krüppelich wussen wer un half overt Schlot hung. Dor verstoken wi uns immer,
wenn wi de Appels upäten deen, de wi bi uns Nabers to't Tuun ut klaut ham.
Dorbi kunnen wi uns Puppenwagens ne bruken, de würden uns ja veraden. Gau
wurn de bi Huus unnert Busch schkaben un denn wur klaut, darbi ham wi al dree
en heel groten Appeltuun, aber de geklaute Appels schmoken ja en heeln bült
bäter. Een muß hen to klaun un de annerbeiden legen in uns Verstäk to luren.
Dat gung immer hel gerecht to, immer fein ofwesselnt. Dat vergung doch bolt
ken Dach, dat wie dor seten un Appels kauten.
Man eenes Dochs wer nargens mär en Appel to finnen. De weren aal offplückt,
in Kisten packt un in't Appelkommer upstopelt. De Appels, de noch unnert Boom
leegen, wem van Vögels anbickert. Wat nu? "Du kunnst je man well ut jo
Appelkommer holen", meen min Fründin. Ik mook mi up Stapp. Hel moi
sachtjes up Bön, 'n poor Appels in't Schkuut, nu fein vörsichtich wär bit
Trappen andol. Nu bruks ik blos noch ut Huus rut, denn har ik dat schaft. Hel
vörsichtich luur ik in uns Karnhuus. O ha, dor stunn mien Mama mit Naberske
int Butendör to proten. Wo sull ik dor woll an vörbikomen? Aal mit Mot nohm
ik tosomen un leep heel harmlos tüschen de beid Froons dör no buten. Wer na
min Meenen nix upfallen, man ik har net anfangen dürst to rennen. "
Halt! wor wullt du henn!!" Ik renn so gau äs ik kunn up uns
Appelfräterboom to, un as mien Mama an't Stroat wer,- dat weren immerhen 40
Meter- do sach se mi noch nett in't Schlot krupen. Mien beid Fründins harn
hör sehn un leepen gau dort Grönland wech un ik seet mit mien Schkut vull
Appels in't Schlot un wach up dat groode Donnerwetter. Nu geev dat je säker
wat mit "Rumke".
Uns "Rumke" wer en lüttjen schlanken Stock, de up't Zählerkast
stunn, de bruks Mama bloß ankieken, denn wur ik all benaut. Dorbi har ik noch
noit wat mit "Rumke" hat. Aber ditmal har ik dat heel säker
verdeent. Mama sä aber bloß an mi: "Aber Kind, worum frachst du denn ne,
wenn ji 'n Appel hem willn, denn har'k di doch well gäben!"
Ja, aber wenn geklaute Appels doch so völ leckerde sünd?! ---
Min Schkop Emmi much ok so gern Appels, ober dorvan verteil ik jo 'n
annermol.
|
|
Ut mien
Kinnertied 2 (Puppenwagens)
van Eta
(1950)
Dat Vertellzel van
mien Puppenwagen is englich nix besünners. Dat wer heenkeen richtigen Puppenwagen,
dat wer mär so´n Sportwagen. Mien Pupp kunn dor moi in sitten un so´n bitjet
achterover lirgen. Wenn ik dor nu mit na mien Fündin schuven de, denn fungen
de Roden an: „Quitsch - quitsch - quitsch“. Mien Fründin kenn dat Geräsch all
un quem mi mit hör Puppenwagen tomöt. De holten Roden van de Puppenwagen
klappern over de holperige Steenstraat man kunn sein eegen Wort bolt ne
verstahn.
So leepen wie beid
de Königsweg andal na’t Diek to. Dor wohn noch een Wicht, de aber all `n
bietjet oller wer as wi. Wenn de denn ik noch mit Puppenwagen mit uns leep,
denn sä se immer: „Een giert, een klappert, een ruttert.“ Wie moken so’n
Schkandaal, dat uns Ollen uns all van wieden hören kunnen. Wenn uns Ohren
dorvan an’t klingen fungen, stellten wie de Wagens eenfach unnert Busch un
spölten mit Knickers.
As ik 9 Jahr olt
weer, krech ik `n lüttjen Süster. Wor de her quem mach de Deibel weten. Ik
wuß doch all wor de Kinner herquemen, dat har’n mien Fründins mi ja all aal
vertellt, aber hier har ick doch glatt nix van mitkrägen. Ik muss an de Dach
nämlich mien Unkel un Tant helpen to Schwien schlachten. As ik na Huus quem,
kunn Mama henet upstahn. Störk har hör in’t Been bäten, sä’n se an mi un ik
sull man em in’t Weech kieken. „Dor hem ji ja bloß een Boltstov inpackt“ heb ik an hör secht, ik kunn net löben, dat
dat een Kind wer. (Wie harn in Huus Kopern Botlen un weil mien Süster
Gälsücht har, sech hör Kopp net so ut as de Messing-Verschluß van de
Boltstov)
Anner Dach muß ik
do hen un de Nahbers Besched sergen, dat ik `n lüttjen Süster krägen har, un
dat aal gesund wer. Ik wur greleert, krech noch en Tafel Lala (Schokola) un
denn gung dat na de nächste Nahber hen. Jungedi, dor krech ik sogar 5
Groschen, un so gung dat wieder, overall krech ik `n bietjet, `n paar Boltjes,
of Kokjes, immer wieder leep ik, dat gefull mi woll. Toletzt sä dor een Fro
an mi: „Well büst du denn? Ik kenn jo net.“ Ik wer al heel in Westermarsch to
rieten, do bün ik gau wär no Huus
henlopen. Off ik de anner Kant noch anwest bünn, kann ik mi net mär up
besinnen. -
Tüschen mi un mien
Fründin stun ok een Appelfräterboom – man dorvan vertell ik jo `n annermal.
|
|
|
|
Indianerspöl
van Kirinia (1978)
Höhlen boon, dat weer ja uns Spezialität, as wi noch
lüttjet weern. In't Wäldchen is so mennig Höhl entstaan. Meestied weern
Nabers Jungs dor an't boon, de harn immer de mooiste Boomhütt van't Welt. Dor
kunnen wi Wichters ja neet mitholln, un as de Jungs denn oller wurn un uns
neet meer hulpen hemm, mussen wi uns ja süllms wat infallen laaten, un dat
Lichteste weer för uns, Preßband van't Buur to holen un dorut een Höhl to
boon.
Eenmal in't Vörjohr harn wi weer uns Höhl klar, in't Eck van't Wäldchen wor
de lüttje Padd na't Sportplatz hengungt direkt an't Schloot. Damals weer de
Schloot noch dat Abwassersystem van't Siedlung, so mennig Exkrement schwubbel
dor in herum, neet besünners appetitlich. Aber nu denn, wi hemm ja neet in't
Schloot spölt!
Un denn hemm wi 'Winnetou' spölt, een weer Winnteou, de tweede Old Shurehand,
de daarde Old Firehand un ik in mien Lieblingsruul as Old Shatterhand. Un to
een richtig vernünftigen Indianerspöl hör natürlich ok dat Lagerfüür. Weer ja
aal noch so'n bietjen fuchtig, un so hemm wi een Tetrapack nommen un dor een
bietjet Stroh inpackt. Rietsticken han wie ok, mach de Düvel weeten, well dor
van uns Ollen nee upasst har! Un na een paar Versöken hemm wi dat denn ok
schafft, Füür weer an't brannen und feller as wie kieken kunnen har dat dröög
Preßband ok Füür fangen. Ja man Düvel, de Wald har Füür fangen! Wat nu?
Panik!
Water weer ja in't Schloot, aber in disse Brühe rin? Ekelig, dat gung neet!
Wi sünd na't Mester's Huus henloopen un hemm dor Emmers ut de Sandkist holt
un de dor mit Water füllt, aber de Weg nat anner Siet van't Wald weer doch
immer to lang, so bleev uns nix anners over, as doch in't fuul Schloot to
springen un dat Water dorut to holen.
Na'n halv Stünn harn wi dat Füür denn ok utkreegen, aber disse Gestank und de
Schellens, de wi doruphen kreegen hemm, sall ik woll mien Leevdag neet vergeeten!
|
|
Ut mien Kinnertied 1 (Radfahren)
van Eta (1946)
Vandag sünd de Straaten ja so richtich moi to befohren. To mien Kinnerteid
wer dat anners.
Up uns Königsweg in Neu-Westeel har’n se Steenen schmäten, dicken un lüttjen.
Mit Pedd un Wagen kunn man dor ja best up fahren, aber dat ruckel un de, dat
man dor rein Liefpien van krech.
An’t Kant wer so een lüttjen Strieb, wor man denn woll mit Rad fahren kunn.
Mien Mama har ok all een Rad (dat weer domal noch wat besünners), dor hebb ik
't Fahren up lährt. Up Soddel kunn ik noch neet sitten, Pasen muß ik in’t
Stahn, aber ik wer nett so stollt as man wat.
Man blot de een Kurv, de mok mi Koppien, dar quem ik noit mit heel Knaken
dör, elksmal floch ik overt Kopp un elksmal har ik mien Fingers, Ellbogen un
Knieen wer köt, de wurden van een to annermal heneet hel.
200 m vör de Kurv fungen mien Knieen all an to trillern, denn kunn dat ja
heneet mär got gahn.
Darum gung ik lever mit mien Puppenwgen up Padd. Man dorvan vertell ik jo 'n
annermal.
|
|
|
|
Speck
un Booken
van Gerda (1940)
Hinnerk wull in de schkoffel Tied
sein Jung, de bie Nörden wohnen de, wat Speck un Wurst van't Schlachten
henbrengen. He stunn all `n hell Sett an't Straat un wacht up Melkwagen, denn
dat weer domals de enzigste Verbindung na't Stadt, wenn man neet to Foot gahn
wull.
Tomal kriegt he soon Rummeln in't Buuk un he mot noch mal gau in Huus de
Drachsälen fallen laten.
Netekraat in de Moment kummt Melkwagen. Hinnerk schküüt vant Makje off,
gribbt na de olle Aktentasch un suust na't Straat. De Melkwagen is all weer
een Huus wieder. Hinnerk d' achter an, Büx noch half up Hacken. De
Melkwagenfahrer, ok `n heelen Schküvke, sücht hum good, leet hum ok host an't
Wagen rankomen - man denn fahrt he wieder bit nächst Station.
So geiht dat `n paar Mal bit Hinnerk de Melkwagen endlich to packen kricht un
ok bi sein Söhn ankummt. Man wat `n verfähren as he sien Taschke openmakt.
Dor liergen: - Trientjes Schoolbooken!
Un dat arme Wicht sitt mit Speck in't Schkool.
|
|
[ Home
]
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
